SOLAHOD

فکر زندگی بی آرزو و بی خنده تکه تکه ام میکند.مثل لکه ی زشت زرد ماست، روی پیشخوان آشپزخانه. اما کار که داشته باشم، دیگر فکر نمیکنم. کار میکنم و خسته میشوم و بعدش خستگی ام را بغل میکنم و آرامِ آرام میخوابم.

یکی از ترس های همیشگی زندگی ام، زندگی بدون هدف و کار است. اما همیشه خودم را با هدف نوشتن تسکین میدهم. همیشه باید دلیلی برای صبح زود از خواب بیدار شدن داشت. و اگر نداشت، آن را تراشید.