کوتاه درباره اندیس گلایسمیک

من همیشه برام سوال بود که بین دو پومودورو باید چه کنم که بهینه ترین تصیمیم باشه. جیم کوییک در یکی از ویدیو های یوتیوب اش می گفت که بین دو پومو باید تحرک بدنی داشت و دست ها و پاها رو در خلاف جهت هم حرکت داد. آب خوردن و تنفس عمیق هم کار های خوبی اند برای رفرش کردن. اما خب گزینه ی خوردنی هم همیشه روی میزه :) و نکته ای که من می خوام بگم از اینجا شروع میشه. اگر می خواین که حین کار چیزی بخورید و ماده ی قندی به بدنتون برسونید خیلی خوبه که به اندیس گلایسمیک اون ماده ی غذایی توجه داشته باشید.

توضیح اینکه اندیس گلایسمیک عددی هست بین صفر تا صد. به هر ماده ی غذایی یک عددبین صفر تا صد به عنوان اندیس گلایسمیک تعلق می گیره. هر چقدر که اندیس گلایسمیک ماده ی خوراکی ای بیشتر باشه بعد از خوردن اون ماده، قند خون ما با "سرعت" بیشتری بالا میره. ولی به همون نسبت بعد از چند دقیقه با همون سرعتی که قنود خون رو بالا برده، باعث افت قند خون میشه. مثلا شما یه نون خامه ای که می خورید در طی چند ثانیه قند خونتون صعود زیادی تجربه میکنه ولی بعد از چند دقیقه قند خونتون افت میکنه و به جای اینکه این ماده غذایی بهتون انرژی بده، باعث بی حالی و بی حسی شما میشه. 

در مقابل، مواد غذایی ای که اندیس گلایسمیک پایین تری دارند، به شکل پایدار تر، آهسته تر و پیوسته تری قند خون رو بالا میبرن و اون افت شدید بعد از صعود شدید رو ندارن. این غذاها هستن  که باعث میشن گلوکز به شکل پایدار تری به مغز برسه و انرژی ما رو افزایش میدن. پس اگر بین دو پومودور می خواین چیزی بخورید، شیرینی و باقلوا و نوشابه یا خیلی از آب میوه های صنعتی رو نخورید. این غذاها کمکی به انرژی شما نمی کنند. غذاهایی مثل سبوس ها، غلات، دانه ها، میوه ها و سبزیجات استفاده کنید.